«سید احسان خاندوزی» وزیر اقتصاد هفته گذشته در پایان جلسه هیات دولت از خروج بانک‌های دولتی از زیان خبر داد و اعلام کرد: در سال ۱۴۰۱ جز بانک سپه تمام بانکها از حالت زیان دهی خارج شدند و ۷۰ هزار میلیارد تومان سود خالص شبکه بانکی کشور ثبت شد.
منابع درآمدی بانکها شامل سود دریافتی از تسهیلات، عملیات و کارمزدهایی است که از سپرده گذاران دریافت می‌کنند.
وقتی بانکها زیان ده می شوند یعنی هزینه بانکها بیش از درآمد آنها بوده است. باوجود اینکه نرخ تمام شده تسهیلات برای بانکها بیشتر از آنچیزی بود که بانکها از وام گیرنده ها می گیرند ، بانک مرکزی طی سالهای گذشته از مانع افزایش نرخ بهره تسهیلات شده بود. تداوم این سیاست به همراه تسهیلات تکلیفی بانکها موجب زیان ده شدن آنها شد.
بانک مرکزی با هدف کاهش زیان بانکها که ناشی از پرداخت تسهیلات بود ، بانکها را مجبور به اخذ کارمزد از خدمات و تراکنشهای بانکی نمود. این درآمدها در نهایت زیان بانکها را کاهش داد.
اما سوال اینجاست که بهای تمام خدمات بانکی چطور محاسبه شده است؟ آیا از نظر شرعی و اقتصاد اسلامی این درست است که زیان بانکها که بدلیل نرخ پایین تسهیلات پرداختی است و بجای اینکه از تسهیلات گیرنده دریافت شود از عموم مردم اخذ شود؟
